Przełom października i listopada to czas refleksji nad bardzo ważnymi pojęciami – życiem i śmiercią. Związane jest to nie tylko ze świętami a z całym biegiem przyrody. Jesień jest niezwykle refleksyjna. Rozważania wywołują szereg różnych emocji, bowiem każdy z nas zdaje sobie sprawę z upływającego czasu.
Rozważania dotyczące życia i śmierci wynikają z realizacji jakiejś potrzeby. Viktor Frankl (wybitny psycholog i psychiatra, więzień obozu koncentracyjnego) uważał, że człowiek posiada trzy wymiary: psychologiczny, biologiczny i duchowy i to właśnie ten ostatni jest najważniejszy. To w sferze duchowej dokonuje się proces nadawania sensu naszemu działaniu i życiu. Człowiek musi mieć potrzebę sensu życia. Jeżeli ją traci popada w chorobę.
I tu właśnie pojawia się potrzeba odpowiedzi na pytania:
Skąd jestem?
Dokąd zmierzam?
Bardzo trudne pytania. Człowiek posiada wspaniałe narzędzie do poznawania świata. Jest nim umysł. Jednak do tej pory nie potrafiliśmy naukowo zbadać wszystkich zjawisk, które pomogłyby w całościowej odpowiedzi na te pytania. Wiedza, metody badawcze i technologia to potężne narzędzia, jednak niewystarczające do pełnego poznania natury ludzkiej egzystencji.
Z pomocą przychodzi nam wiara. Wiara naprawdę ma ogromną moc. Uśmierza lęk, daje nadzieję i sens życia. Każda wiara składa się z dogmatów, czyli twierdzeń, które przyjmujemy za pewnik i nie musimy ich weryfikować poprzez doświadczenie. Wierzymy i już. Nie potrzebne są metody do sprawdzania wiary.
I tym właśnie wiara różni się od nauki – nauka składa się z paradymatów czyli twierdzeń które są:
- spójne logicznie i pojęciowo,
- jak najprostsze i zawierają tylko te pojęcia i teorie, które są dla danej nauki rzeczywiście niezbędne,
- dają możliwość tworzenia teorii szczegółowych zgodnych ze znanymi faktami.
Paradygmaty powstają na skutek doświadczania. Nie są dane raz na zawsze, ulegają zmianom (doprowadzając do rewolucji naukowych), pozwalają na tworzenie teorii opartych o fakty.
Piszę o tym dlatego, że człowiek wykorzystuje i wiarę i naukę do odpowiadania sobie na najważniejsze pytania w swoim życiu. Te pytania według jednej z teorii powstały na skutek tzw. lęku pierwotnego z którym przychodzimy na świat a w miarę naszego rozwoju przybiera on różne postaci. Jedną z faz jest zadawanie pytań o naturę i pochodzenie człowieka, które pojawiają się w wieku dojrzewania, czyli w czasie gdzie najintensywniej kształtujemy swoją tożsamość.
Nastolatki mają przed sobą trudne zadanie. Często myślą o życiu, śmierci, przemijaniu. Doświadczają braku poczucia sensu życia, podważają wiarę, w której się wychowali, szukają informacji na temat innych religii, wątpią w możliwości nauki, zdarzają się sytuacje, że dołączają do niebezpiecznych grup przestępczych czy sekt, odczuwają niechęć do życia i brak motywacji. Zachowują się trochę jak osoby w depresji, dlatego też często mówi się o depresji młodzieńczej związanej z wyzwaniami utworzenia własnej tożsamości.
Człowiek potrzebuje wiedzieć skąd pochodzi i dokąd zmierza. Te odpowiedzi pozwalają mu skupić się na życiu doczesnym.
Ale tak naprawdę po co człowiek żyje?
Można tutaj podać wiele różnych przykładów – dla dzieci, dla osiągnięć, dla pieniędzy, żeby coś po sobie zostawić, żeby czynić dobro.
Pamiętam rozmowę ze swoją babcią.
Wzdychając powiedziałam – „Babciu ciężkie to życie”
A babcia na to – „No, ale żyć trzeba”
*
*
*
Te jej proste słowa dziś rozumiem zupełnie inaczej.
Trzeba żyć to znaczy dobrze wykorzystywać czas, który nam dano. To znaczy żyć z poczuciem sensu swojego istnienia. To być tu i teraz. Dawać od siebie to co najlepsze, przetrwać trudności i nie poddawać się im. Wierzyć, że to co robię jest po coś.
Że to ma sens.
Drogi czytelniku
Chcę żebyś zapamiętał jedną, bardzo ważną rzecz.
Człowiek żyje po to żeby być szczęśliwym.
Każdy ma swoją definicję szczęścia i to właśnie ono jest sensem naszego życia.
Odnajdź swoją definicję szczęścia i zrób wszystko, by go doświadczać.
PSYCHOLOGIA NA TALERZU 
Skomentuj